Πριν από πολύ καιρό ένας ποιητής περπάτησε στους λόφους.
Έγραφε ποίηση χωρίς λόγια.
Μιλούσε ποίηση χωρίς ήχους.
Έζησε την ποίηση με το περπάτημα, το βάδισμα, την επίγνωση, το μυαλό του.
Οι άλλοι τον κοιτούσαν με απορία.
«Γιατί δεν μιλάει;» ρωτούσαν ο ένας τον άλλον.
«Γιατί δεν γράφει;» αναρωτήθηκαν πολλοί.
«Πού πάει άλλωστε;» ρώτησαν μερικοί. «Τον βλέπουμε συνέχεια, οπότε πρέπει να κάνει κύκλους».
Ο ποιητής δεν μίλησε σε κανέναν αλλά χαμογέλασε καθόλου.
Η ποίησή του ήταν η παρουσία του.
Το ποίημά του ήταν η ζωή του.
Με κάθε βήμα που έκανε, με κάθε ανάσα που έδινε, μοιραζόταν την ουσία του μηνύματός του.
Το μεγαλύτερο ποίημά του ήταν η σιωπή.
Ό,τι ακούσατε, ή είδατε, ή σκεφτόσασταν, ήταν μέσα σας.
Το μόνο που έκανε ο ποιητής ήταν να περπατήσει.
Θεός,
Τζο
Σημείωση: Αλλα Φαντασίες από τον Δρ Τζο Βιτάλε
https://www.mrfire.com/law-of-attraction/imaginotions-part-six/
https://www.mrfire.com/books/imaginotions-part-seven/Imaginotions: Part EightImaginotions: Part Nine
